بررسی رابطه استرس شغلی و تعلل ورزی در بین پرستاران: مطالعه موردی

مقدمه: شغل پرستاری به دلیل ماهیت آن با درجه بالایی از استرس همراه است. با وجود استرسی که پرستاران متحمل می شوند، انجام وظایف محوله بدون تعلل از جانب آنها حیاتی و قابل تامل است. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه استرس شغلی و تعلل ورزی در بین پرستاران انجام شده است. مواد و روش ها : پژوهش حاضر مطالعه توصیفی تحلیلی است.( 144) پرستار از بخش های مختلف بیمارستان شهدای کارگر شهر یزد در خرداد (1392) به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه استرس شغلی الیوت (1994) و پرسشنامه محقق ساخته تعلل ورزی، گرد آوری شدند. پرسشنامه استرس الیوت، پرستاران را از نظر سطح استرس به چهار دستۀ؛ با عزت نفس بالا، دارای زندگی سالم، احساس افسردگی و بحران روانی تقسیم می کند. همچنین، پرسشنامه علل تعلل، براساس سه عامل؛ فردی، سازمانی و محیطی، طراحی گردید. پایایی ابزار بر اساس روش بازآزمایی و با آلفای کرونباخ به ترتیب( 75/0 و 76/0 ) و روایی آن ها نیز با تحلیل عاملی تاییدی( 64/0و67/0 )برآورد شد. داده ها با روش های آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون (در سطح معناداری 01/0) تحت نسخه 20 برنامه spss تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمرات استرس (13/60) و تعلل (46) پرستاران نشان داد که آن ها دارای استرس متوسط به بالا و دارای احساس افسردگی هستند و میزان تعلل ورزی نیز بالاست. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نیز نشان داد، استرس شغلی با تعلل ورزی پرستاران رابطه مثبت (76/0r= ) و معناداری (00/0 p=) دارد. ضمناً، بین استرس شغلی با هر یک از عوامل تعلل ورزی فردی ، سازمان و محیطی (00/0 p=) رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد که بیشترین ارتباط مربوط به عوامل فردی (628/0r=) و سازمانی (585/0= r) بوده است. (00/0 p= ). نتیجه گیری: در این بیمارستان مدیران پرستاری می توانند با کاهش فشار کاری بوسیله تنظیم ساعات کاری بر اساس شرایط و روحیات پرستاران و برگزاری دوره های مدیریت استرس و مشاوره های دوره ایی همچنین گزینش پرستاران براساس عواملی مانند ویژگی های شخصیتی، سن و کمال گرایی به کاهش تعلل ورزی دست یافت.